تأثیر ماساژ موضعی روی استقامت قدرتی پنجه جودوکاران

در جودو، بخش اعظمی از زمان مبارزه صرف «گرفتن» حریف، یعنی شرط اول اجرای فن می‌شود. لذا، هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر ماساژ موضعی روی استقامت قدرتی پنجه جودوکاران بود. بدین منظور، یک گروه ده نفره از جودوکاران به طور داوطلبی با فاصله زمانی یک هفته برای دو جلسه در مطالعات شرکت داشتند. پروتکل تمرینی شامل دینامومتری پنجه دست برتر در تناوبات تمرینی و استراحتی ده ثانیه‌ای به مدت 120 ثانیه در سه سری بود. روش ریکاوری فواصل استراحت دو دقیقه‌ای بین سری ها، در بار اول ماساژ موضعی و در بار دوم، استراحت بدون ماساژ بود. عملیات آماری از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام گردید (05/0P<). یافته‌ها نشان دادند که معناداری تفاوت‌های مشاهده شده بین نتایج دینامومتری پنجه در فعالیت سریالی، با هر دو روش ریکاوری از الگوی مشابهی تبعیت می‌کنند. برطبق این یافته‌ها، در تناوبات استراحتی کوتاه مدت، مداخله با ماساژ موضعی برای تحقق بازگشت به حالت اولیه سریع تر ضرورتی ندارد. به ویژه اگر، این دخالت توسط اشخاصی انجام شود که با فنون ماساژ آگاهی ندارند و خطر انحراف جریان ریکاوری از مسیر طبیعی مؤثرتر موجود باشد.